Een verloren toekomst, maar voor altijd samen…

Een verloren toekomst, maar voor altijd samen…

Het stel had er lang naar uitgekeken en vandaag was het zover. Ze gingen naar Thailand voor een prachtige reis en verheugden zich op alle mooie ervaringen die ze zouden opdoen. Het was druk op het vliegveld en ze waren blij toen ze ­eindelijk ontspannen in hun vliegtuigstoel zaten. Bij terugkeer in Nederland zou het stel gaan trouwen. Het huwelijk heeft nooit mogen plaatsvinden…

Kiran werkte bij een landelijke uitvaartorganisatie toen hij voor een oriënterend uitvaartgesprek naar een familie toe moest. Tijdens zijn autorit naar de familie werd hij door zijn collega gebeld. Die vertelde dat het ging om de nabestaanden van twee slachtoffers van een vliegtuigramp. Kiran vertelt: ‘Ieder overlijden en iedere uitvaart is uniek en emotioneel. Maar toen ik hoorde dat ik onderweg was naar nabestaanden van twee slacht­offers van de vliegtuigramp, moest ik me daar mentaal extra op voorbereiden. Ik kon me zo goed voorstellen hoe vreselijk het moet zijn om je dierbaren door een vliegtuigramp te moeten verliezen.’

Islamitische rituelen
Kiran belde bij de familie aan en kwam tegenover de zus van één van de slachtoffers te zitten. Hij vond het heftig om het hele verhaal te horen, maar de sfeer was gemoedelijk en informeel. Samen met de familie legde Kiran alle uitvaartwensen vast en kreeg de uitvaart vorm met inbegrip van de Islamitische rituelen. Op dat moment waren de lichamen van de twee slachtoffers al wel in Nederland, maar moest het identificatieproces nog plaatsvinden. Kiran was bij de confrontatie tussen de familie en de lichamen aanwezig, omdat de vader van één van de slachtoffers hem dit gevraagd had. ‘Ook dit was een erg emotioneel moment. Ouders die hun kinderen eindelijk weer bij zich hebben, maar weten dat ze hen nooit meer levend zullen meemaken. Hartverscheurend.’

De laatste eer
De familie koos voor een twee uur durende open plechtigheid die toegankelijk was voor iedereen; in totaal waren er op deze dag 3000 aanwezigen. Als uitvaart­ondernemer was het een indrukwekkende opdracht om deze bijeenkomst in goede banen te leiden. Kiran: ‘Er moesten schermen geplaatst worden, zodat alle aanwezigen de plechtigheid konden volgen. Er was politiebegeleiding en er waren EHBO-ers aanwezig, om hulp te kunnen verlenen als een aanwezige door de emoties onwel zou worden. Ook de burgemeesters van Rotterdam, Spijkenisse en Pijnacker waren aanwezig om hun laatste eer te bewijzen. Media waren niet welkom tijdens de plechtigheid en het was mooi om te ervaren dat deze wens gerespecteerd werd.’

Voor eeuwig bij elkaar
Voor de begrafenis is het een Islamitisch ritueel om de lichamen te bewassen. Omdat het gezien de staat van de lichamen van de twee slachtoffers niet mogelijk was, werd besloten om de kisten symbolisch te bewassen. Zo kon er ondanks de situatie toch tegemoet gekomen worden aan de rituelen van de familie. Kiran: ‘Tijdens de begrafenis is er één moment waar ik nóg kippenvel van krijg als ik eraan denk. We reden met twee rouwauto’s en twaalf volgwagens naar de begraafplaats in Rotterdam. Om het verkeer te regelen en alles in goede banen te leiden, was er politiebegeleiding van twintig man. De wegen werden afgesloten en de rouwstoet kreeg overal voorrang. Iedereen maakte plaats voor deze emotionele en uiterst treurige gebeurtenis en dat was ontzettend indrukwekkend om mee te maken.’ Het was een indrukwekkend beeld toen de twee rouwauto’s naast elkaar de begraafplaats opreden. De begrafenis was in besloten kring, waarbij toch nog circa 800 mensen aanwezig waren. Omdat het geplande huwelijk van het koppel nooit zou plaatsvinden, wilde de vader graag een combinatie van de Islamitische trouw- en uitvaartrituelen. Zo werd het koppel naast elkaar begraven, zodat zij voor eeuwig dichtbij elkaar zouden zijn.’

De kleine dingen maken een uitvaart persoonlijk
Uitvaartverzorger Kiran Kesharie: ‘Ik ben een allround uitvaartverzorger, wat betekent dat ik gespecialiseerd ben in uitvaarten ongeacht de ­geloofsovertuiging. Ik doe dit werk met veel passie en ben een gevoelsmens. Dit komt tot uiting in de uitvaarten die ik mag begeleiden en uitvoeren. Nabestaanden hebben vaak wensen rond de uitvaart van hun dierbare of zichzelf en ik vervul deze wensen graag; wensen zijn er namelijk om vervuld te worden. Ik ben een uitvaartverzorger die niet ‘out of the box’ denkt, maar nieuwe boxen ontwikkelt en hiermee vernieuwend wil zijn in de uitvaartzorg. Natuurlijk ben ik er ook voor mensen die een traditionele uitvaart wensen. Ik zal daarbij altijd de religie, tradities en gebruiken respecteren. Het zijn de details die een uitvaart zo persoonlijk en mooi maken. Ik vind het belangrijk dat een uitvaart tot in detail perfect is. Mijn motto luidt dan ook: Perfectionisme is voor mij geen obstakel, maar een must!’